Wat volgt zijn de ware feiten rond de presidentsverkiezingen van 3 november 2020 in de Verenigde Staten.
1. Bellwether-provincies : in 2020 droeg voormalig president Donald J. Trump 18 van de 19 “bellwether” -provincies (waarbij alleen Clallam County, de staat Washington verloor). De term ‘bellwether’ in de politieke arena verwijst naar een provincie of staat die zich aansluit bij de uiteindelijke winnaar van een verkiezing.
Politieke herschikkingen (bijvoorbeeld hermandering van districten) kunnen ertoe leiden dat sommige provincies of staten in de loop van de tijd de status van “klokkenluider” verliezen. Van 1980 tot 2016 hebben 19 provincies, de meeste industriële provincies in het noorden en het middenwesten van de Verenigde Staten, gestemd voor de winnaar van alle 10 presidentsverkiezingen. Bovendien is sinds 1936 een belangrijk graafschap, Luzerne County van het Gemenebest van Pennsylvania, naar de winnaar van Pennsylvania gegaan, ongeacht de partij.
In 2016 en 2020 won Trump die provincie handig. Elke Republikein die Luzerne County in die periode (sinds 1936) won, heeft ook nooit nagelaten de staat Michigan te dragen.
2. Bellwether-staten: in 2020 droeg Trump vier vitale belwetherstaten (Ohio, Iowa, North Carolina en Florida). Deze staten vertegenwoordigen een sterke basis die bestaat uit kiezers in steden, voorsteden, op het platteland, vakbonden en etnische minderheden. Bovendien zijn deze staten sinds 1896 13 keer door dezelfde kandidaat gewonnen, en elke keer won die kandidaat het presidentschap of hun herverkiezing.
Bellwether-staten komen ook in en uit het bestaan met demografische herschikkingen. In 2000 bijvoorbeeld werd George W. Bush de eerste Republikein die het presidentschap won zonder Vermont of Illinois te dragen. Op twee na alle gelegenheden sinds 1896 gingen de kiesmannen van Ohio naar de uiteindelijke winnaar van het presidentschap. Trump won met overweldigende meerderheid Ohio in 2020.
3. Aandeel primaire stemmen: Het aandeel primaire stemmen tijdens de primaire verkiezingen is een manier om de resultaten van presidentsverkiezingen te beoordelen.
Sinds de presidentiële voorverkiezingen in 1912 begonnen, hebben slechts vier zittende leden de herverkiezing verloren, die allemaal 72,8 procent van de stemmen of minder behaalden. Herbert Hoover verloor in 1932 na het behalen van 36,0 procent in de Republikeinse voorverkiezingen, Gerald Ford verloor in 1976 na het verdienen van 53,3 procent, Jimmy Carter (een Democratische zittende) verloor in 1980 na het verdienen van 51,1 procent, en George HW Bush verloor in 1992 na het verdienen van 72,8 procent .
De meest dominante Republikeinse herverkiezingen in deze periode werden gewonnen door Dwight Eisenhower (1956, 85,9 procent primair aandeel), Richard Nixon (1972, 86,9 procent) en Ronald Reagan (1984, 98,8 procent). Trump won in 2020 94,0 procent.
Daarentegen werd Joe Biden verslagen in de Democratische voorverkiezingen van 2020 in Iowa, New Hampshire en Nevada – de traditionele indicatoren van de levensvatbaarheid van algemene verkiezingen. Zijn running mate, Kamala Harris, stopte al voordat de voorverkiezingen begonnen.
4. De gevestigde exploitanten die stemmen winnen: De huidige stemmenwinst is een andere belangrijke indicator van de resultaten van de presidentiële race. Sinds 1892, en toen de expansie van de Verenigde Staten vertraagde, hebben slechts zes presidenten hun herverkiezing verloren. Alle zes hadden minder stemmen in hun herverkiezingscampagnes dan in hun eerste campagnes. Alle zittende leden die stemmen behaalden, werden herkozen.
In 2020 behaalde Trump een record van 11 miljoen stemmen. Voor het perspectief verloor voormalig president Barack Obama in 2012 4 miljoen stemmen op nationaal niveau en won hij nog steeds herverkiezing.
5. Kiezersregistratie per partij: Kiezersregistratie per partij wordt aangeprezen als een van de meest nauwkeurige voorspellers van het bepalen van de resultaten van de presidentsverkiezingen. Niet alle staten registreren kiezers per partij, maar voor degenen die dat wel doen, is het bewijs duidelijk te zien.