Ik natuurlijk, is het antwoord dat ik steevast krijg. Toch raken de meeste mensen op een bepaald punt in hun leven opgebrand omdat niet zij, maar de verplichtingen in hun leven aan het roer zijn komen te staan. Ze zijn niet langer aan het leven, maar aan het overleven. De huur, de hypotheek, de vaste lasten zijn er voor gaan zorgen dat ze als een hamster in hun rondje zijn blijven doorrennen. Terwijl er een mantra in hun hoofd klonk: het kan niet anders, ik moet doorgaan. Is dat echt zo?

Bedenk, dit is jouw leven. En hoe dat leven er uit ziet, bepaal je zelf. Jij bent degene die invloed heeft op hoe je leven er uit ziet. Niet een ander, ook al voelt dat soms wel zo. Als je het gevoel hebt dat je meer aan het overleven dan aan het leven bent, dan is het goed om hier eens bij stil te gaan staan. Wie heb jij bewust of onbewust aan het roer van jouw leven gezet? Waar heb jij de macht over jouw leven uit handen gegeven?

Toen ik nog werkte als re-integratiecoach voerde ik dag in dag uit gesprekken met mensen die opgebrand waren. Burnout en die van de arbo arts zo snel als mogelijk weer terug moesten naar het werk. Mannen en vrouwen die in tranen uitbarsten bij dat vooruitzicht. Want diep in hun hart wilden ze helemaal niet terug, maar ja: de huur, de hypotheek, de vaste lasten. Hoe moesten ze dat anders gaan betalen? Dat zijn allemaal hele legitieme vragen en toch houd je jezelf daarmee gevangen. Want is dat echt zo of zijn het je gedachten die maken dat je dat denkt?

Wat we altijd als eerste deden was de oefening: wat zou je gaan doen als al die vaste lasten er niet waren. Wat vind je zo leuk, dat je het zelfs gratis en voor niks zou willen doen? De antwoorden waren divers en de één kon makkelijker out of the box denken dan de ander. Eén ding hadden alle mensen gemeen als ze aan het praten waren over hun verlangens: ogen begonnen weer te stralen, er ging van binnen weer een vlammetje branden. Mensen gingen weer passie voelen, glimlachen, blijdschap ervaren.

Heb je je vonkje eenmaal gevonden, ga het dan koesteren. Aandacht geven, want wat je aandacht geeft dat groeit. De volgende stap is dan ook uitdokteren hoe je dat waakvlammetje tot ontbranding kunt laten komen. Dat vormgeven pakt voor iedereen anders uit. Dat is ook logisch, want het is jouw leven, jouw vlam, jouw passie. Dus de één ging solliciteren naar een andere baan, de ander gooide het roer om en ging weer studeren. Sommigen kozen er voor om hun baan te houden, maar één of twee dagen in de week minder te gaan werken en voor die dagen een eigen bedrijfje op te zetten. Anderen gingen hun baan combineren met vrijwilligerswerk.

Iedereen koos uiteindelijk voor iets waarmee de balans terugkeerde in hun leven. Waarbij de weegschaal van moeten en mogen weer in evenwicht kwam. En de mogelijkheden bleken eindeloos. Want ieder van hen had de kracht van keuze ontdekt en daarmee weer een gevoel van vrijheid, van vrij ZIJN terug geclaimd.

Het leven bestaat niet enkel uit moeten. Natuurlijk zijn er verplichtingen, maar je mag ook heel veel. Je mag op een dag wakker worden en stoppen met de dingen die je niet langer gelukkig maken. Je mag je dromen najagen, het roer omgooien, je mag van baan of carrière veranderen.  Verhuizen of jezelf anders gaan kleden. Je mag houden van wie je wilt. Je mag ook de mensen loslaten die niet langer goed voor je zijn. Zonder enige uitleg, zonder enige vorm van spijt. Je mag fouten maken, daar kun je van leren. Blijf net zolang veranderen totdat jij tevreden bent.

Bedenk, dit is jouw leven. Jij bent de stuurman of stuurvrouw van jouw leven. Niet iets of iemand anders. Ga in je kracht staan, je kunt meer dan je denkt. Ga weer aan het roer staan en geef richting aan jouw leven.